Jeszcze na początku tego roku nawiązując do relacji z marca 2015 w mojej subiektywnej ocenie zarówno teoria jak i praktyka na egzaminie UAVO była bardzo prosta. Tym samym samodzielne przygotowanie się do egzaminu teoretycznego wymagało jedynie znalezienia odpowiednich źródeł w internecie, przestudiowania ich w miarę dokładnie i wystarczało to do bezproblemowego podejścia i zdania egzaminu (lista materiałów na egzamin teoretyczny znajduje się wciąż tutaj).

Mniej więcej od połowy lipca docierają do nas sygnały, iż egzamin UAVO VLOS jest obecnie trudniejszy niż miało to miejsce wcześniej – i to zarówno jeśli chodzi o teorię jak i praktykę. O ile praktyka to już indywidualna kwestia wymagań i surowości egzaminatorów, których przez te pare miesięcy przybyło w całej Polsce – o tyle zakres na egzamin teoretyczny jest wspólny dla wszystkich kandydatów w całej Polsce. Co się zatem zmieniło?

Egzamin teoretyczny UAVO VLOS

Testy zostały podzielone na 2 grupy – A i B, z czego grupa B uchodzi za tą trudniejszą.

W testach nie pojawiaja się już pytania otwarte jak to miało miejsce poprzednio – są jedynie pytania testowe wielokrotnego wyboru – może być poprawna jedna odpowiedź lub wszystkie.

Obecnie egzamin teoretyczny składa się z 5 działów po 12 pytań – poprzednio w dziale „Podstawy prawa lotniczego” było 24 pytania, podobnie w części poświęconej konkretnej kategorii BSP. Co istotne – każdy dział trzeba zaliczyć na 75% poprawnych odpowiedzi zatem dopuszczalne są maksymalnie 3 błędy w każdym z działów. Można zaliczyć np. 4 działy bezbłędnie, ale popełnienie w ostatnim dziale ponad 3 błędów kończy się niezdanym egzaminem.

Egzamin można jednak poprawić u tego samego egzaminatora i w cenie pierwszego egzaminu dopuszczalne są łącznie 3 próby podejścia do egzaminu. Po niezaliczeniu 3-razy egzamin będzie trzeba zaliczyć od nowa w całości opłacając go ponownie w ULC.

Co do samych pytań – poziom ich trudności wzrósł znacząco w porównaniu do teorii sprzed kilku miesięcy. Pytania są bardziej szczegółowe, odpowiedzi bardziej podchwytliwe i niektóre bardzo mocno zagmatwane. Co ciekawe na kategorię maszyn MR, czyli Multi Rotors (wielowirnikowce) pojawiają się również pytania dotyczące siły nośnej (co ją wytwarza?) i sterów w samolotach (np. czym jest „rudder” i za co odpowiada w samolocie). Znacznie więcej pytań o baterie Li-Pol, rodzaje silników, o pozwolenia na loty w określonych strefach, o PKBWL a także dziedziny „Człowiek – możliwości i ograniczenia” – poprzednio było ich „jak na lekarstwo”;)! Pojawiają się nawet pytania prosto z zakresu fizyki np. o długość fal radiowych i ich wpływ na tłumienia. Jedne z bardziej zaskakujących osobiście dla mnie były pytania rodem z ezgaminów dla szybowników np. o zawietrzną i nawietrzną.

Egzamin praktyczny UAVO VLOS

Ten egzamin zmienił się już nieco mniej, choć – jak wspomniałem już wcześniej – teraz sporo zależy od indywidualnych wymagań egzaminatorów, których przybyło kilku od marca tego roku.

Niezmienny pozostał kwadrat 30x30m ze zmianą wysokości lotu i akcentowaniem wierzchołków. Podobnie z symulacją sytuacji niebezpiecznej.

Nie zmienił się również obowiązek latania w trybie manualnym lub ew. ze stabilizacją barometryczną (AltHold lub Atti) – GPS jest zabroniony.

Co do manewrów dodatkowych – tutaj poszczególne egzaminy mogą się sporo różnić. W tym miejscu zacytuję komentarze czytelników bloga Zrób sobie drona:

„Podczas mojego egzaminu do wykonania były ósemki w kole, tzn. trzeba było się zmieścić z ósemką w okręgu; zawis w małym kole (zdawałem podczas silnego wiatru, więc nie było to łatwe), lot do granicy widoczności, a na końcu do wykonania koło; wylot na wysokość ok. 30-40 metrów a następnie powrót z opadaniem. Kilka osób musiał korzystać z failsafe bo drony im „uciekły” przez wiatr. Ogólnie ok, ale poziom podnosił dość silny wiatr.”

„O samym egzaminie mogę powiedzieć, że egzaminator musi po prostu zobaczyć, że ma się panowanie nad maszyną. Trzeba jednak wykonać kilka manewrów. Zaczyna się od startu, następnie pokazać umiejętność stabilizacji w miejscu, potem wylot na odległość około 60-100m, tam kółeczko, następnie wzbić się na około 20-30m pokazać umiejętność szybkiego schodzenia z kursu kolizyjnego, czyli maksymalnie w dół i w kierunku operatora (taki lot tyłem lub przodem z opadaniem), no i po powrocie na odległość 20-30m ósemeczka w dość małej przestrzeni (dosyć trudne przy silniejszym wietrze).”

Dodatkowo z informacji, które do nas dotarły na egzaminie praktycznym nie ma 3 podejść poprawkowych – trzeba zdać za pierwszym razem lub ew. podejść kolejny raz znów opłącając egzamin (informacja do zweryfikowania).

Podsumowując: widać, że ULC podniósł dość znacznie poprzeczkę jeśli chodzi o wymagania stawiane przyszłym operatorom dronów ze świadectwem UAVO VLOS. Samodzielne przygotowanie do egzaminu robi się co raz bardziej problematyczne, choć nie jest niemożliwe. ULC chyba już powoli przygotowuje grunt pod nowe rozporządzenie, które nałoży obowiązek odbycia szkolenia przed egzaminem, na którym (szkoleniu) – jak sądzę – kandydaci dostaną solidne przygotowanie teoretyczne i praktyczne przed przystąpieniem do egzaminu i uzyskaniem świadcetwa kwalifikacji UAVO. Czy to podniesie bezpieczeństwo lotów dronów? Czas pokaże. W końcu i tak dotyczy to tylko tych, którzy chcą latać BSP inaczej niż rekreacyjnie lub sportowo… Pozostali wciąż nie będą mieli obowiązku posiadania odpowiedniej wiedzy na temat prawa i zasad ruchu w polskiej przestrzeni powietrznej.